حضرت حيدر به نام فاطمه حساس بود
خلقت از روز ازل مديون عطر ياس بود
اي كه ره بستي ميان كوچه ها بر فاطمه
گردنت را مي شكست آنجا اگر عباس بود
تسليت ميگم اين ايام را به شما

دعات ميکنم اگه قابل باشم دعام کن که ميدونم قابلي

آنکه چشمان تو را اين همه زيبا مي کرد

کاش از روز ازل فکر دل ما مي کرد

يا نمي داد به تو اين همه زيبايي را

يا مرا در غم عشق تو شکيبا مي کرد

سانازجون عالي بود دلم برات تنگ شدههههههههههههههههههههه

دعام کن مهربون

کاش مادرمون مزاري داشت...التماس دعا

زير باران دوشنبه بعد از ظهر

اتفاقي مقابلم رخ داد

وسط کوچه ناگهان ديدم

زن همسايه بر زمين افتاد

سيب ها روي خاک غلطيدند

چادرش در ميان گرد وغبار

قبلا اين صحنه را...نمي دانم

در من انگار مي شود تکرار

آه سردي کشيد،حس کردم

کوچه آتش گرفت از اين آه

و سراسيمه گريه در گريه

پسر کوچکش رسيد از راه

گفت:آرام باش! چيزي نيست

به گمانم فقط کمي کمرم...

دست من را بگير،گريه نکن

مرد گريه نمي کند پسرم

چادرش را تکاند، با سختي

يا علي گفت و از زمين پا شد

پيش چشمان بي تفاوت ما

ناله هايش فقط تماشا شد



صبح فردا به مادرم گفتم

گوش کن ! اين صداي روضهء کيست

طرف کوچه رفتم و ديدم

در و ديوار خانه اي مشکي است

----

با خودم فکر مي کنم حالا

کوچه ء ما چقدر تاريک است

گريه،مادر،دوشنبه،در،کوچه

راستي! فاطميه نزديک است...

حميد رضا برقعي

يازهرا..........................