گُل باغ آشنایی

گل من ! پرنده‌ای باش و به باغ باد بگذر .
مه من ! شکوفه‌ای باش و به دشت آب بنشین .

گل باغ آشنایی ، گل من ! کجا شکفتی
که نه سرو می‌شناسد
نه چمن سراغ دارد ؟
نه کبوتری که پیغام تو آورد به بامی
نه به شاخسار دستی ، گل آتشین جامی
نه بنفشه‌ای ،
نه جویی .
نه نسیم گفت‌وگویی .
نه کبوتران پیغام
نه باغ های روشن !

گل من ! میان گل های کدام دشت خفتی
به کدام راه خواندی
به کدام راه رفتی ؟
گل من !
تو راز ما را به کدام دیو گفتی
که بریده ریشه مهر ، شکسته شیشه دل .

مَنم این گیاه تنها
به گلی امید بسته .
همه شاخه ‌ها شکسته .
به امیدها نشستیم و به یادها شکفتیم
در آن سیاه منزل ،
به هزار وعده ماندیم
به یک فریب خفتیم .
                            م - آزاد