باز شب شد چقدر تنهایم                      گفته بودی که شبی می آیم

باز شب شد و از پنجره ام                   همچنان راه تو را می پایم

کنج این پنجره ها شب همه شب             منم و گریه و های و هایم

پشت این پنجره ها تا به سحر                پنجه بر پیکر شب می سایم

نکند بیهوده عمر خود را                      پشت این پنجره می فرسایم

نکند بیهوده تکرار شود                        قصه ی چشم به راهی هایم

باز چون دیشب و شب های دگر             می روم پنجره را بگشایم

باز شب شد شب و از پنجره ام              همچنان راه تو را می پایم...