تا آستین کوتاهم آزارت ندهد

اصلا کمی بیندیش

آنگاه خواهی فهمید ،که خانه جای مترسک نیست

و مترسک ها چقدر هیچند

چفیه ام را که از خستگی هایم تر بود

در آن سوی خاکریز بستان

به چوب خشکی آویخته ام

سوگند خورده ام

جز دشمن کسی را نترسانم.

                                             خلیل جوادی