"... و ... حسین یک درس بزرگتر از ‌شهادتش به ما داده است و آن، نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است. حجی که همه ی اسلاف‌اش، اجدادش، جدش و پدرش برای احیای این سنت، جهاد کردند. او این حج را نیمه‌تمام می‌گذارد و شهادت را انتخاب می‌کند. مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه ی حج‌گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مؤمنان به سنت ابراهیم بیاموزد که: اگر امامت نباشد، اگر رهبری نباشد، اگرهدف نباشد، اگر حسین نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه ی خدا با خانه ی بت مساوی است.

در آن لحظه که حسین حج را نیمه‌تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد، کسانی که به طواف هم‌چنان در غیبت حسین ادامه دادند، مساوی هستند با کسانی که در همان حال بر گرد کاخ سبز معاویه در طواف بودند، زیرا شهید که حاضر است، می‌خواهد با حضورش این پیام را به همه ی انسان‌ها بدهد که: وقتی در صحنه نیستی، وقتی از صحنه ی حق و باطل زمان خویش غایبی، هر کجا که خواهی باش. وقتی در صحنه ی حق وباطل نیستی، وقتی که شاهد عصر خودت و شهیدحق و باطل جامعه‌ات نیستی، هر کجا که می‌خو اهی باش،

      چه به نماز ایستاده باشی، چه به شراب نشسته باشی، هر دو یکی است .                 دکتر شریعتی